Ciemne chmury zasnuwają błękit nieba
Cień rzucają na ziemię słońcem rozgrzaną
Ponury nastrój przybrały rozbawione istoty
Mrok wdarł się w ich serca
Wiatr coraz mocniej dmie
Hula pomiędzy skałami twardymi
Uginają się pod jego naporem drzewa
Siłą ogromną niszczy ludzkie życie
Mrok nocy jasna błyskawica rozbija
Jednakowo piękna, jak i niebezpieczna
Oświetla drogę zagubionemu wędrowcy
By sam wszedł w jej objęcia
Straszliwa burza szaleje w przestworzach
Cień swój kładzie na struchlałe istoty
Z jej potęgą nikt walczyć nie śmie
Z pokorą poddając się władczej sile
56) 18/04/2006 Tychy
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz