WĘDRÓWKA

Świt jasnym blaskiem oświetla Ziemię,

Budzi życie drzemiące w ciemnościach.

Otuchy dodaje strapionemu wędrowcy,

Energii udziela do dalszej drogi.

Południe okrągłą tarczę słońca prezentuje,

Ogrzewając ziemię ciepłymi promieniami.

Radość budzi ciepłością dnia,

Odwagę wzmaga w wędrowcu dalekim.

Wieczór chodem powieje przyjemnym,

Po trudzie dnia ukojenie czyni.

Ulgę daje po długim marszu,

Dla wędrowca to ukojenie chwili.

Noc ciemna zalega bezkresne pola,

Do snu nawołuje żywe istoty.

Zmęczony wędrowiec na polanie spoczywa,

Wysoka trawa mu królewskim łożem.

38) 03-12-2004 Tychy